воскресенье, 7 февраля 2010 г.

თოვლის ფიფქივით ლამაზი არის ჩვენი სიყვარული...

ისევ ეწვია თბილისს ფიფქები...
ისევ დათოვა გულში სიცივემ...
რა ვქნა,თუ ვერ ვძლებ,კარგო,უშენოდ...
წავალ და უფალ ღმერთთან ვიჩივლებ....

თემქის მიდამოს ,თეთრად დაფენილს,
ფიჭვნარში ფიქრებს უქსოვს ზამთარი....
რა გაზაფხული,რის გაზაფხული?!
თბილი ამინდი ან კი სად არი?!





ჩემი ბაღი!
სახლის წინ ხარ,თეთრი თოვლით მოსირმული....
ჩემი ბაღი...
ჩემი სულის სიანკარე-
სულის თაღი....
როგორ მინდა მოგეფერო,
როგორც ბავშვი,
შემირხიო სულის ქნარი,
ვიყო მთვრალი,
განა დარდით?!
სიყვარულით შეშლილი და არეული,
როგორც მარტი....




Комментариев нет:

Отправить комментарий