სიყვარული – უცნაური საჩუქარია,

სიყვარული – უცნაური საჩუქარია, რომელიც ისეთ მდგომარეობაში აგდებს ადამიანს, რომლის დროსაც არა მარტო ჭკუას კარგავს იგი, არამედ შეუძლია წარმოუდგენელი სიმაღლეები დააპყრობინოს, ხოლო შემდეგ ტანჯვაში და ზოგჯერ სისასტიკეშიც კი ჩააგდოს. ანუ ადამიანი განიცდის ადამიანური გრძნობების მთელ გამას: ეჭვებიდან დაწყებული მეტყველების უნარის დაკარგვით დამთავრებული მის დანახვაზე.


შეეკითხეთ ნებისმიერს, თუ რა არის სიყვარული და გასაგებად ვერავინ აგიხსნით ამ სიტყვის არსს. გახშირებული გულისცემა, ციებიანივით სუნთქვა, კუნთების კანკალი, სველი ხელისგულები, აწითლებული ლოყები, უმიზეზო ღიმილი... უჩვეულოდ მოვარდნილი და ყოვლისმომცველი ეიფორიის გრძნობა იმდენად ძლიერია, რომ მისი სიტყვებით გადმოცემა, უბრალოდ შეუძლიებელია. ეს თავისებური დაავადებაა – სიმპტომებიც ასეთი აქვს. მაგრამ ბუნებამ, რომელმაც ჩადო ადამიანში სიყვარულის სიგიჟე, განკურნებაც გაითვალისწინა. ეს ქარბორბალა ყოველ ადამიანში სხვადასხვა დროით გრძელდება: ვიღაცისთვის ერთი თვე, ვიღაცისთვის 1–2 წელი. ერთი სიტყვით, სიყვარული ან თანაბარ, თბილ გრძნობაში გადაიზრდება, ან ტკივილიან განშორებას იწვევს .


მაშ რაში გვჭირდება იგი, იკითხავთ თქვენ, თუ ტანჯვა–წამების მოტანაც შეუძლია? შობადობისათვის? მაგრამ სიყვარულის გარეშეც შეიძლება გამრავლება. ეს ყველაფერი მართალია, მაგრამ, როცა უყვარდება, ადამიანს უკეთესი მომავლის იმედი აქვს და დარწმუნებულია იმაში, რომ ცუდი არაფერი შეემთხვევა, რომ გვერდს აუვლის გაუმართლებელი სასიყვარულო განცდები, ხოლო მისი სიყვარული მარადიული იქნება და მხოლოდ სიხარულსა და კმაყოფილებას მოუტანს.


ათასწლეულების უკანაც კი ადამიანები ცდილობდნენ გარკვეულიყვნენ სასიყვარულო განცდების ბუნებაში და რაობაში(რატომ მოაქვს სიყვარულს ერთი ადამიანისათვის ბედნიერება, ხოლო მეორისათვის – იმედგაცრუება და მწუხარება?) და მივიდნენ დასკვნამდე, რომ სიყვარული სხვადასხვაგვარი არსებობს. თუმცა ადამიანები მას ერთი სიტყვით – სიყვარულით მოვიხსენიებთ, მაგრამ განცდები და მდგომარეობა ამ დროს სულ სხვადასხვანაირია: ვნება, გატაცება, აღფრთოვანება, პატივისცემა და ა.შ.


ალბათ გქონიათ ცხოვრებაში ისეთი მომენტები, როცა დაცინვით იხსენებდით თუ როგორ სიგიჟემდე გიყვარდათ სკოლაში და გეჩვენებოდათ, რომ ეს მთელი ცხოვრება გაგრძელდებოდა. ასევე გაგეცინებათ თქვენს ახლანდელ სიყვარულზე 20 წლის შემდეგ. ხოლო ეს ყველაფერი იმიტომ ხდება, რომ სიყვარული პირობითად შეიძლება რამდენიმე ტიპად დავყოთ: სიყვარული–დრამა, სიყვარული–შეპყრობა, სექსუალური ვნება და სიყვარული–პატივისცემა.


პრინციპში, ყოველმა ქალმა შეიძლება განიცადოს ყველა ეს განსხვავებული გრძნობათა გამა საკუთარ გამოცდილებაზე. მაგრამ რა თქმა უნდა არა ყველა ერთად, არამედ ეტაპობრივად. მაგალითად, მოზარდთა სიყვარული სიყვარული–დრამის კატეგორიას განეკუთვნება, რადგან მისთვის დამახასიათებელია ბრმა ნდობა და თავისი სასიყვარულო ობიექტის გაღმერთება, ისევე, როგორც საკუთარი თავის. ხოლო ეს ყველაფერი იმიტომ, რომ პირველი სიყვარული – ეს კონკრეტული ადამიანის მიმართ სიყვარული კი არ არის, არამედ უფრო საკუთარი თავის მიმართ.


როგორც წესი, იგი ხშირად წარუმატებელია და ეს უფრო მტკივნეული ხდება. ეს ხომ თქვენი პირველი გამოცდილებაა და თუ მან იმედგაცრუება მოგიტანათ, ამან შეიძლება დიდი ხნით გამოგიყვანოთ მდგომარეობიდან, დაკარგოთ ნდობა ადამიანების მიმართ. ამ სიყვარულის მაქსიმალურად უმტკივნეულოდ გადატანის საშუალებაა – მიიღოთ ყველაფერი ისე, როგორც არის. რა თქმა უნდა გამოცდილი მეგობრის გარეშე(მაგალითად, დედის) გაგიჭირდებათ.


სიყვარულის მეორე კატეგორიაა – სიყვარული–ვნება. იგი შედარებით გვიან მოდის – 18–22 წლის ასაკში. ეს არის სურვილი, ფლობდეთ მას მთლიანად. ასეთი სიყვარული უფრო თვითდამკვიდრებისათვის არის საჭირო, ვიდრე სიამოვნებისათვის. კიდევ, ამ ასაკში ხშირად ამბობენ: ‘’მას ყავს თეთრი მერსედესი და აქვს სახლი საზღვარგარეთ’’, ანუ პირველ რიგში ფასდება ადამიანის მატერიალური მდგომარეობა, მაგრამ შეცდომა იმაშია, რომ ამ ასაკში იშვიათად მიუგდებენ ხოლმე ყურს შეგრძნებებს. უბრალოდ ეძებენ კონკრეტულ ადამიანს და მეტი არაფერი. თქვენ კი შეეკითხეთ საკუთარ თავს, რას გრძნობთ ამ ადამიანის მიმართ: სიყვარულს, თუ უბრალოდ ეს ის ადამიანია, რომელსაც აქვს მატერიალური კეთილდღეობა, რომელიც გაწყობთ თქვენ?


ხოლო თუ ეს შესანიშნავი გრძნობა 25–29 წლის ასაკში გეწვიათ, მაშინ ეს საკუთარი თავის სიყვარულის სხვა სახეობაა, მაგრამ უკვე უფრო ობიექტურ თვითშეფასებაზეა დაფუძნებული. ანუ ამ ასაკში მამაკაცის მიმართ გარეგნული უნდობლობის მიუხედავად ქალი შინაგანად რჩება ადამიანად, რომალსაც სწამს წმინდა და სუფთა სიყვარული. უბრალოდ, მამაკაცების გარდა იგი საკუთარი თავის შემჩნევასაც იწყებს. მაგრამ გაითვალისწინეთ, რომ ამ დროს იტანჯება კაცი, რადგან პირველ რიგში თქვენ საკუთარ თავზე ხართ ჩაციკლული, საკუთარ ცხოვრებაზე და განცდებზე და არა ადამიანზე, რომელიც გიყვართ.


30 წლის შემდეგ, პირიქით, იკლებს სიყვარული საკუთარი თავის მიმართ. ქალს ეჩვენება, რომ მას უკვე აღარავინ შეიყვარებს და რომ მან თავის დროზე გაუშვა ეს შანსი. აღმოცენდება უნდობლობა და ეჭვები უცებ გამოჩენილი მამაკაცის მიმართ: თუ იგი ამ ასაკში ჯერ კიდევ არ დაქორწინებულა – ნიშნავს, რომ რაღაც ისე ვერ არის(ან ჯანმრთელობის მხრივ, ან ხასიათის გამო). ხოლო თუ განქორწინებულია – კარგი ვინმეც ყოფილა, თუ ცოლმა ვერ გაუძლო. მაშინაც კი, თუ გეჩვენებათ, რომ გიყვართ, თქვენი აზრით ეს მნიშვნელოვანი არგუმენტები გადაწონის ხოლმე.


ხოლო ნამდვილი სიყვარული 40 წლის ასაკისათვის მოდის. სიყვარული ყველაზე მეტად სიყვარულს სწორედ ამ ასაკში ჰგავს. მისი დამტკიცება არავისთვისაა საჭირო – ორმოცი წლის ქალმა შესანიშნავად იცის, რომ თუ დასამტკიცებელია რამე, მაშინ ის სიყვარული არ ყოფილა. გიყვართ უკვე არა გარეგნობისათვის, არა ფულისათვის, არა ძლიერებისათვის – საერთოდ არაფრისათვის, უბრალოდ გიყვართ და ამას ყოველი უჯრედით გრძნობთ. თქვენ უბრალოდ ტკბებით იმის გამო, რომ ხედავთ და შეიგრძნობთ ამ ადამიანს, რომელიც ნამდვილად გიყვართ და რომელსაც ნამდვილად უყვარხართ. იწყება ახალი ეტაპი თქვენს ცხოვრებაში. კომპლექსები უკვე ნაკლებად გაწუხებთ, არ გაქვთ მარტო დარჩენის პანიკური შიში.


როგორც ხედავთ, სიყვარული მრავალსახიანია და ვერავინ გეტყვით ზუსტად, თუ როდის და ვინ შეგიყვარდებათ და რომელი სიყვარული გეწვევათ ზემოთ ჩამოთვლიდან. მაგრამ იმაში, რომ ადრე თუ გვიან მოხდება ეს, ეჭვი ნუ შეგეპარებათ.